1- با احمق بحث نکنیم و بگذاریم در نیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند.
2- با وقیح جدل نکنیم چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روح ما را تباه
می‌کند.
3- از حسود دوری کنیم چون اگر دنیا را هم به او تقدیم کنیم باز از زندان تنگ حسادت بیرون نمی آید.
4- تنهایی را به بودن در جمعی که ما را از خودمان جدا می کند، ترجیح دهیم
5- از «از دست دادن» نهراسیم که ثروت ما به اندازه شهامت ما در نداشتن است.
6- بیشتر را بر کمتر ترجیح ندهیم که قدرت ما در نخواستن و منفعت ما در سبکباری است.
7- کمتر سخن بگوییم که بزرگی ما در حرفهایی است که برای نهفتن داریم، نه برای گفتن.
8- از سرعت خود بکاهیم، که آنان که سریع تر می دوند، فرصت اندیشیدن به خود نمی دهند.
9- دیگران را ببینیم، تا در دام خویشتن محوری، اسیر نشویم.
10- از کودکان بیاموزیم، پیش از آن که بزرگ شوند و دیگر نتوان از آنان آموخت.
